وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از نامه های آن حضرت است
اِلى زِيادِ بْنِ اَبيهِ وَ هُوَ خَليفَةُ عامِلِهِ عَبْدِاللّهِ بْنِ عَبَّاس عَلَى الْبَصْرَةِ. وَ عَبْدُاللّهِ
به زیاد بن ابیه زمانی که در حکومت بصره جانشین عبداللّه بن عباس بود، و عبداللّه در آن وقت
عامِلُ اَميرِالْمُؤْمِنينَ يَوْمَئِذ عَلَيْها وَ عَلى كُوَرِ الاَْهْوازِ وَ فارِسَ وَ كِرْمانَ
از جانب حضرت بر بصره و نواحی اهواز و فارس و کرمان حکمران بود.
وَ اِنّى اُقْسِمُ بِاللّهِ قَسَماً صادِقاً، لَئِنْ بَلَغَنى اَنَّكَ خُنْتَ مِنْ فَىْءِ
به خدا قسم می خورم قسم صادقانه، اگر به من خبر رسد که در بیت المال
الْمُسْلِمينَ شَيْئاً صَغيراً اَوْ كَبيراً، لاََشُدَّنَّ عَلَيْكَ شَدَّةً تَدَعُكَ قَليلَ
مسلمانان در مالی اندک یا زیاد خیانت ورزیده ای، چنان بر تو سخت گیری کنم که تو را
الْوَفْرِ، ثَقيلَ الظَّهْرِ، ضَئيلَ الاَْمْرِ. وَالسَّلامُ.
تهیدسـت و سنگین بـار و ذلیـل و پسـت کنـد! والسّـلام.